Pożyczka często okazuje się nieocenioną pomocą dla otrzymującej ją osoby, zarówno w przypadku trudnej sytuacji finansowej wymagającej szybkiego pozyskania funduszy, jak i przy chęci dokonania droższego zakupu np. dla bliskich na specjalną okazję. Umowa tego rodzaju wiąże się jednak z obowiązkiem zapłacenia PCC – podatku od czynności cywilnoprawnych – nakładanym przez prawo na pożyczkobiorcę.
Kto, kiedy i w jaki sposób musi zapłacić PCC przy umowie pożyczki?
Otrzymanie pożyczki od osoby prywatnej lub firmy niezajmującej się świadczeniem usług tego rodzaju podlega obowiązkowi zapłacenia PCC w wysokości 0,5% podstawy opodatkowania, którą stanowią uzyskane środki. Podatek rozliczyć musi osoba biorąca pożyczkę i ma na to maksymalnie 14 dni od momentu podpisania umowy – w tym celu należy złożyć (za pomocą systemu e-Deklaracje lub osobiście) deklarację PCC-3 oraz uiścić opłatę na konto urzędu skarbowego właściwego miejscu zamieszkania.
W przypadku, gdy pożyczkobiorców jest kilku, tylko jeden z nich składa wspomniany formularz, natomiast pozostali podpisują załączniki PCC-3/A. Podział kwoty podatku do zapłaty pomiędzy nimi jest zaś dowolny – najważniejsze, by pieniądze trafiły w terminie do organu podatkowego. Warto wspomnieć, że PCC może wynieść 20% – dzieje się tak, gdy niezapłacenie podatku zostanie wykryte np. podczas kontroli skarbowej.
Zwolnienie umowy pożyczki z podatku
Istnieje kilka przypadków, w których umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu. Dotyczy to przede wszystkim sytuacji, gdy pieniądze są pożyczane między członkami najbliższej rodziny (należącymi do I grupy podatkowej) – warunek stanowi nieprzekroczenie kwoty wolnej wyznaczonej dla spadków i darowizn (9637 zł łącznie w ciągu 5 lat od 1 osoby). Jeżeli zostanie ona przekroczona, wówczas należy złożyć deklarację PCC-3 wraz z dowodem przekazania pieniędzy (np. potwierdzeniem przelewu na konto). PCC nie muszą opłacać też osoby niepełnosprawne ruchowo przy zakupie dla siebie środka transportu.
Oprócz tego umowa pożyczki nie jest opodatkowana, gdy przekazana kwota nie przekracza 1000 zł albo jest udzielana przez wspólnika spółce kapitałowej. Pożyczkobiorca nie ma również obowiązku samodzielnego opłacania PCC, jeśli umowa została zawarta w formie aktu notarialnego, ponieważ wtedy to notariusz zajmuje się dopełnieniem formalności w tym zakresie. Warto pamiętać, że przy pożyczce w formie kilkukrotnych wypłat, których suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy, osobnemu opodatkowaniu podlega każda z nich.
Przy zawieraniu umowy pożyczki nie wolno zatem zapomnieć o rozliczeniu PCC w urzędzie skarbowym. Przed podpisaniem takiego dokumentu warto więc skonsultować się z adwokatem, który go przeanalizuje i dopilnuje zgodności z literą prawa – Klienci mojej kancelarii adwokackiej na Saskiej Kępie mogą skorzystać z usługi tego rodzaju.